Onechte broertje van de agent
Al sinds een paar jaar moeten zij de afwezigheid van de politie in de wijk compenseren en zodoende zorgen voor voldoende blauw op straat. Maar ja, echte agenten zijn het natuurlijk niet. Deze medewerkers van Stadstoezicht of Toezicht en Veiligheid of hoe zo'n afdeling ook mag heten, komen bij gebrek aan een andere baan in een dergelijke functie terecht. Ze hebben vergeleken bij hun grote broers en zusters meestal nauwelijks een vooropleiding en ze zijn slecht op hun taak voorbereid. Logisch dus dat ze tot dusver alleen maar mochten surveilleren.
Maar daar komt misschien verandering in. Straks mogen ze bij bepaalde typen overtredingen bekeuringen uitdelen en zelfs iemand in de boeien slaan.
Gelukkig heb ik weinig ervaring met deze stadswachten. Toch heb ik ze wel eens in actie gezien en dat stemde niet hoopvol. Twee voorbeelden.
Toezicht of Gezelligheid
De bevolking van de Rotterdamse wijk Kralingen is zeer gemêleerd. Hoewel ook in deze buurt wel eens wat gebeurt, kunnen de bewoners zich gelukkig prijzen in een fraaie buurt te wonen. Toch kun je ook dan stadswachten tegenkomen. Nee, niet een enkele stadswacht, ook geen duo. Ze surveilleren meestal met zijn vieren of in een groepje van nog meer personen.
Zo kwam ik eens zo'n gezelschap van vijf dames en heren tegen in een straat waar sinds mensenheugenis niets bijzonders is voorgevallen. Of ze nu in opdracht van de leidinggevenden met zovelen tegelijk waren of dat kleinere groepjes elkaar opzoeken en in groter verband gezellig verder optrekken is niet duidelijk. Gezellig hadden deze stadswachten het in elk geval wel. Druk keuvelend vertelde de een over zijn nieuwe inbouwkeuken, terwijl haar mannelijke collega een paar passen achter haar met zijn maat de prestaties van Feyenoord besprak. Oog voor de omgeving was er niet, daarvoor waren ze te druk met elkaar bezig. En zo slenterden ze straat in, straat uit. Wat nu Toezicht, wat nu Veiligheid?
Vier is teveel
Je zou bovendien denken dat groepjes van maximaal twee stadswachten veel efficiënter en effectiever zijn. Je hebt net zoveel ogen en oren, maar dan op twee tot drie keer zoveel plaatsen. En dan ben je ook sneller uitgepraat met je collega en kun je de aandacht weer op de omgeving richten. En zou je nog hulp willen hebben van meer collega's of politie, dan kan iedere stadswacht gebruik maken van zijn communicatieapparatuur en in no time is het hele corps ter plaatse.
Toezicht: wegkijken is ook een vak
Een ander voorbeeld betreft een groepje stadswachten dat ik echt in actie heb gezien. Of eigenlijk niet in actie.
Drie van deze toezichthouders liep een tijdje terug in het Rozenburgpark (een prachtig park in Kralingen) langs een bank met een aantal zwervers die een enorme troep hadden gemaakt. De heren van Veiligheid en Toezicht liepen gewoon door, blik strak vooruit, vooral niet kijken en zeker niet mee bemoeien: zwervers, dat zijn rare types, je weet nooit wat je je op de hals haalt wanneer je je met hun zaken bemoeit. Toen ik de heren een eind verderop op hun toezichthoudende taak wees, reageerden ze verongelijkt dat de troep hun niet was opgevallen en stapten monter door.
Zero tolerance voor pitbulls?
Een dergelijke coulante houding zal ongetwijfeld ook de trotse tattoo-eigenaar van een loslopende pitbull ten deel vallen, of een agressieve, spugende groep Marokkaanse jongens. Maar de burger die een papiertje op de grond werpt, zijn hond niet aangelijnd uitlaat of een stukje op een leeg trottoir fietst, kan maar beter geen stadswacht tegenkomen! Die wordt geboeid op de bon geslingerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten