Bij de #MeToo gebeurtenissen
van de afgelopen maanden worden vrijwel zonder uitzondering jonge vrouwen als
slachtoffers ten tonele gevoerd. Minder bekend is dat sexueel misbruik ook
mannen kan treffen. Daarom is het verhaal van de nu 69-jarige regisseur Abram
Fertes zo bijzonder. Door de #MeToo discussie durft hij voor het eerst met zijn
verhaal naar buiten te komen, maar nog steeds kan hij niet zonder hevige
emoties praten over wat hem 30 jaar geleden is overkomen. Benieuwd naar
wat er toen is gebeurd, zochten we hem op in zijn bungalow net buiten
Hilversum.
'Ik
was toen achter in de dertig en een succesvolle regisseur van speelfilms en
documentaires en in die wereld heb je te maken met erg ambitieuze mensen die
alles, maar dan ook alles, over hebben voor een carrière in de filmwereld.
Logisch dat je dan vaak mensen moet teleurstellen, dat is een deel van je werk.
Nee, niet iedereen heeft voldoende talent, dat is logisch. Dat leidde
natuurlijk regelmatig tot ruzies of heftige gesprekken, maar een keer is het
heel erg uit de hand gelopen.' Hij haalde even diep adem, nam een slokje water
en wachtte even totdat hij zijn emoties weer onder controle had.
'Voor
een productie was ik een tijdlang op locatie in de provincie en vanwege de
reistijd verbleef ik in een hotel, waar trouwens ook een deel van de acteurs en
technici logeerde. Nogal laat op een avond werd op mijn deur geklopt. Dat was
wel vreemd want na een dag opnames is iedereen behoorlijk uitgeput. Toen ik
opendeed, stond Felicia, zo zal ik haar maar noemen, want het is niet haar
echte naam, voor de deur. Of ze even binnen kon komen, want ze wilde mijn
advies. Ze had een kleine bijrol en wilde weten wat ze moest doen om echt
belangrijke rollen te krijgen. Ik wist niet zo gauw wat ik daarop moest zeggen
want haar rolletje was me nog niet erg opgevallen. Haar verhaal was nogal
verward en al snel kreeg ik de indruk dat ze voor meer was gekomen dan voor
mijn advies.' Hier onderbrak hij zijn verhaal even, maar leek zich te
herpakken.
'Nogal
onverwacht begon ze te me verleiden, ze begon me te strelen en zo, maar ik liet
merken dat ik dat liever niet had. Maar ze ging door, drong zich aan me op en
wierp daarbij al haar vrouwelijke charmes in de strijd. "Dit wil je toch
wel?" fluisterde ze, "Geniet er maar van." Ik sputterde flink
tegen, dat weet ik wel, ik wilde dit niet, maar op de een of andere manier kon
ik haar niet van me af houden. Ik was als het ware versteend, ik wilde me wel
verweren maar ik kon het niet. Nou ja, ik zal je maar niet met de details
vervelen. Wat daarna gebeurde, is me gewoon overkomen. Toen ze weer weg ging,
vroeg ze nog zoiets als: "Wil je nog wel eens aan me denken?", en weg
was ze weer.
Ik
heb de hele nacht gehuild, trillend over mijn hele lichaam, soms vloekend, ik
was helemaal overstuur. De volgende dag op de set heb ik zo gewoon mogelijk
gedaan, vreselijk was het, en pas na een paar dagen kon ik weer een beetje
mezelf zijn. Maar ik durfde er met niemand over te praten, je schaamt je toch,
en dat is ruim 30 jaar zo gebleven tot die #MeToo discussie losbrak.'
Het
verhaal kwam er met horten en stoten uit en het was duidelijk dat hij er grote
moeite mee had.
'Neem
het me maar niet kwalijk, maar na die dertig jaar lukt het me nog steeds niet
goed om dit te vertellen. Je wilt het misschien niet geloven, maar door die
gebeurtenis is er een grauwsluier over mijn leven komen te liggen. Voor die
tijd was ik een vlotte, aardige, sociale kerel, maar dat was allemaal van de
ene op de andere dag verdwenen. En sex is nadien ook nooit meer hetzelfde
geweest.
Ik
ben blij met die #MeToo discussie, dat er nu eindelijk aandacht is voor
slachtoffers van sexueel misbruik, ja ook voor mannelijke slachtoffers. Die
discussie helpt de pijn wel verlichten, maar over gaat die niet.' Hij stak een
sigaret op, nam nog een slokje water en keek met waterige ogen uit het raam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten